De dag van vertrek. Sythe en Rosalie zijn langs gekomen om mij uit te zwaaien. Sythe maakt een aantal foto’s van mij voor het vertrek. Kim fietst het eerste deel met mij mee, tot hoever weten we dan nog niet. We zijn samen gaan lunchen bij de Kastanjehoeve in Glimmen, een 12 uurtje voor ons beiden. Kim heeft besloten nog een klein stukje met mij mee te fietsen, vlak voor Assen nemen we afscheid. Het voelt voor mij erg onwerkelijk, ik heb hier maanden op voorbereid maar heb op het moment nog niet echt het besef wat het gaat betekenen. Bij Kim lijkt dat besef iets meer aanwezig te zijn.

Ik begin de dag rustig en koers mijn pad richting het zuiden, mijn eerste verblijf is op een natuur kampeer terrein. Het is een mooie camping met een kleine schuur waar ik gebruik kan maken van een koffie zet machine, een goed vooruitzicht voor morgenochtend.

De eerste nacht heb ik slecht geslapen, het kamperen is altijd even wennen in het begin. Slapen op een dun matje en een ander kussen. Aan het comfort van het kussen hoeft het in ieder geval niet te liggen; dit is het allergrootste object van mijn paklijst. Ik ben de dag gestart met een kopje koffie in de camping schuur, boven mij hoor ik het gefluit van vogels. Hier blijken een aantal nestjes te zitten.
Ik trap deze dag lekker vlot door. Aan het einde van de middag ben ik op zoek gegaan naar een overnachting, hiervoor gebruik ik de natuurkampeerterreinen app. Een aantal kilometer verder op is een camping, dat is in Limburg alweer, dat is snel gegaan..
Naast mij op de camping staat een fietsreiziger, ik vraag hem of hij weet waar ik mijn apparaten kan opladen en we raken een beetje aan de praat. Zijn fietstocht gaat naar het Zuiden van Frankrijk via een bekende fiets route dat hij via een boekje volgt.

Mijn avond eten is wat summier; tomaatjes, tonijn, noodles en een rode paprika.

Blijkbaar is het een ding in Nederland om een koffiezetapparaat op de camping te hebben, ik maak hier in de ochtend weer gebruik van en ben vroeg vertrokken. Dag 3 nog maar en het is nu al aardig wat hoogtemeters maken, bijna 1000 meters. Het is een enorm hete dag, veel zweten en mentaal is dit best zwaar, fysiek gezien gaat het verder soepel. Vandaag fiets ik door 3 landen, Duitsland en België. In België ga ik op zoek naar een camping, de natuurkampeerterreinen app heeft hier geen aanbod van campings, maar ik weet iets vinden via Google Maps. De eigenaar is Duits, een aardige vrouw met een grappig duits/engels accent. Ze vraagt waar ik langs gefietst ben en waar ik naar toe ga, ik vertel dat ik dat niet zo goed weet en dat ik mijn navigatie systeem gebruik om zuidelijk te gaan. Ze lacht en verklaart met voor gek, ‘Jullie Nederlanders zijn echte fietsers, je moet een route volgen om mooie dingen te zien! Geen Google Maps’. Routeboekjes volgen vind ik saai en een voor oude mensen, maar ik houd me maar stil. De vrouw laat de camping zien, ik mag zelf kiezen waar ik sta. Het is er prachtig, Een bebost gebied aan een rivier, er is hier verder helemaal niemand en ik sta midden in de natuur. Dit zijn de beste kampeerplekken. Ik besluit terug naar het winkeltje te gaan en haal een zak chips en een La Chouffe. Mijn dag kan niet meer stuk 😀

Het is een zware rit met veel klimmen en afdalen, ik denk dat dit de Ardennen zijn. Het klimmen is nog wennen en het is bloedheet, ik neem veel pauzes om water te drinken en het zweet af te vegen. Tijdens de eerste echte ‘grote’ klim (benadering vanuit een plat land), die gaat tot zo’n 300 meter hoogte, neem ik halverwege een korte pauze. Er passeert een snel uitziende fietser en dit motiveert mij om weer op te stappen. Een tweede fietser passeert mij, hij blijkt ook Nederlands en we fietsen samen naar de top. Het is hun eerste zelfstandige lange fietstocht, aan hun materiaal is dit niet af te zien want ze gebruiken het hipste van het hipste. Ze gaan naar het zuiden van Frankrijk en volgen de ‘Groene Wegen’ route verteld Ton. Tijdens het afdalen raak ik hem kwijt, later op de dag kom ik ze nog verschillende keren tegen.
Rond een uur of 7 heb ik voor mijn gevoel nog niet zoveel kilometers gemaakt, het liefst wil ik nog even door fietsen, maar ik ga alvast op zoek naar een camping, de eerste volgende camping is op een halfuurtje fietsen afstand, ik besluit om deze te nemen. Om half 8 kom ik aan, de campingbaas is bezig met het afsluiten van de receptie, ik ben nét op tijd om in te checken. Iets waar ik me de eerste dagen soms nogal zorgen om maak.

Er is een restaurantje waar ik daarna direct een bord pasta bestel. Er komt een jonge bikepack gozer naar me toe die vraagt of ik altijd zo laat aan kom op een camping, voor mij voelt het normaal, maar hij lijkt het raar te vinden en vertelt me daarna dat hij zijn overnachtingen in de ochtend al vast legt. We zitten op het terras, toevallig zit daar ook de fiets die ik op dag 2 heb getroffen. We eten samen en delen onze ervaringen tot zover. De jongen blijkt dezelfde fietsroute te volgen als de andere Nederlander, maar dan in de andere richting, óók de ‘Groene Wegen’ route zoals de mannen van vanochtend. Ze vertellen mij daarna dat een halfuur eerder 2 vermoeide Nederlanders langs kwamen op de camping om Radlers te tanken vanwege gebrek aan suikers. Zo horend dezelfde mannen die ik eerder de dag heb getroffen,  wat is de wereld toch klein.

De rit van vandaag was goed te doen, iets minder klimwerk, maar de hitte maakte het pittig. Het is boven de 40 graden. Ik ben vaak gestopt om even in de schaduw te gaan rusten. Het is rond 5 uur, het liefst zou ik nog een stuk verder fietsen, want (alweer) heb ik mijn dag doel van 100 km niet gehaald en dat vind ik teleurstellend. Het is zo warm, dat ik bang ben om een zonnesteek op te lopen, daarom besluit ik de op dat moment dichtstbijzijndste camping te pakken om koud te kunnen douchen.
Vandaag onderweg heb ik mijn eerste pechjes gehad, ik ben mijn vlaggetje verloren en de eerste lekke band.

Hallo Frankrijk! 🥖
Vandaag is een gemakkelijk ritje met vooral veel afdalen. Met het weer en de warmte is het een stuk beter te doen, er bewolking is een zacht briesje.
Voor mijn gevoel heb ik het rustig aan gedaan en ben ik vroeg gestopt om een beetje te herstellen. Afgelopen nacht heb ik namelijk weer slecht geslapen, tot nu toe pak ik steeds maximaal een paar uurtje slaap per nacht, ik merk dat op zich nog niet echt maar ben wel bang dat dit mij op een gegeven moment zal opbreken.
Het was vanavond lastig aan eten te komen, kennelijk is het een Franse feestdag en is het meeste gesloten.
De camping eigenaar tipt mij op een tentje verder op, hier bestel ik een burger en een Cuba libre. Erg vol zit ik daarna nog niet. Dat is kennelijk is dat aan mij te zien, want even later komt iemand mij op de camping een bord pasta brengen, super fijn!

Vandaag heb ik trouwens besloten om de komende dagen de route te gaan volgen waarover de fietsers die ik afgelopen dagen ontmoet heb hebben verteld, het lijkt er namelijk op dat je op die manier iets gemakkelijker andere fietsers treft en dit vind ik tot nu toe erg gezellig! De GPS tracks heb ik in mijn Komoot App gezet, zo kan mijn Wahoo mij de komende week tot Marseille lijden!

Aan het begin van de dag heb ik iets te eten kunnen halen bij de supermarkt naast de camping. Afgelopen dagen was dat niet zo vanzelf sprekend en moest ik soms ver fietsen voordat ik een eerste supermarkt trof.
Verder heb ik een goeie rit gehad, mooie landschappen en veel (wilde) dieren gespot. Het is heerlijk om continu zover weg te kunnen kijken in het landschap en nauwelijks auto’s en mensen tegen te komen.

De mogelijkheden om iets te eten en drinken worden steeds minder. Veel van de gepasseerde bakkerijen en restaurantjes zijn gesloten. Om twee uur, na zo’n 100km fietsen tref ik het eerst tentje waar ik dacht een koffie en een broodje te scoren, maar nee, de eigenaar sluit de deuren vlak voor mijn neus. Een kopje koffie schenken en mij op het terras laten zitten lijkt mij een kleine moeite, maar de Fransen zijn strikt. Lunchten kan van 12 tot 2 en daarna gaan ze dicht. Typisch Frankrijk maar erg irritant.

De volgende 40km is pittig, tegenwind en de middag zon valt zwaar.
Aan het einde van de middag heb ik  een leuke camping gevonden, een klein stadje genaamd Lunéville. Naast mij staan nog meer (vakantie)fietsfanaten. Met beide buren heb ik een praatje, ik heb nog nooit eerder tijdens een reis in een korte tijd zoveel mensen gesproken. Dit maakt het stuk gemakkelijker om zoveel alleen te zijn en ik blij met de keuze om een een ‘route’ te volgen, ondanks dat ik dit eerder nog suf vond.

Die avond ga ik het stadje in om wat eten te scoren. Het is opvallend dat er zoveel dingen gesloten zijn, het is lastig een plekje vinden, het gevoel van leegte heerst en er is weinig gezelligheid. Mijn avondeten vind ik uiteindelijk in een fastfood-bar, de enige plek die geopend is deze avond.