Om 8 uur gaat mijn wekker, ik pak mijn tent en spullen in. Hier word ik steeds behendiger en ik maak er een wedstrijdje van met mezelf om dit zo snel mogelijk te doen. Op dag 1 was dit nog een uur en inmiddels kan ik het binnen een kwartier. Ik ben bijna klaar met inpakken, Igor – de man die ik gister avond sprak – loopt langs en vertelt me dat hij een koffie gaat drinken bij een tentje waar je ook croissants kan bestellen, in Frankrijk is dat niet zo vanzelfsprekend, hij zegt dat ik welkom ben om aan te schuiven als ik daar zin in heb. Ik pak mijn spullen verder in en ben het stadje in gefietst, ik zie hem zitten op het terras, sluit me bij hem aan en bestel een cappuccino. Het is een man die gemakkelijk praat, hij vertelt me kort iets over zijn leven; na de geboorte van zijn 2e kind heeft hij zijn leven omgeslagen en is hij opnieuw gaan studeren. Hij is nu aan het fietsen en combineert dit met het schrijven van zijn scriptie, hij heeft zijn laptop mee en blijft steeds een aantal dagen op een plek om in een bibliotheek te schrijven. Hij vertelt me over zijn ideeën voor de toekomst, het is inspirerend. Een uur later vertrek ik en bij de bakker heb ik nog 4 croissants, 2 chocolade broodjes en een amandel croissant besteld. Dit blijkt later genoeg om mij de rest van de dag door te helpen.

Frankrijk lijkt langzaam iets levendiger te worden, in plaats van half vervallen lege dorpjes wordt het een stukje fleuriger. Bloemetjes aan huis, een Mickey Mouse in het kozijn, vlaggetjes en dorpjes waar je wat beweging ziet.

Aan water komen is hier ook een stuk gemakkelijker dan in de gebieden waar ik afgelopen dagen was, er zijn meerdere pompjes of fonteintjes te vinden onderweg om de flessen bij te vullen. Niet bij allemaal is het water drinkbaar, maar wel ideaal om even af te koelen.

Vandaag voelt als de gemakkelijkste rit die ik tot dusver heb afgelegd. Het is een stuk minder heet dan de afgelopen dagen, dit komt onder andere doordat ik grote delen door bebost gebied fietste met veel schaduw.
Igor heeft mij vanochtend getipt op een camping waarvan hij had gehoord dat die leuk is, deze wordt gerund door een jong Nederlanders stel.
Ik besluit hier naar toe te gaan en rond 6 uur kom ik aan. De camping is aardig vol maar er is nog een plekje voor mijn tent. Er staan voornamelijk Nederlanders, wat mij betreft iets té veel Nederlanders. Ik ga naar de WC en de mensen die ik tegenkom groeten me in het Nederlands, ik krijg hier eerlijk gezegd een beetje de kriebels van. Die avond is het burger avond op de camping georganiseerd, de BBQ staat aan en een grote groep Nederlanders heeft zich verzameld om samen in een kring te eten. Ik kan alle gesprekken vanaf mijn tent horen, ik ben in midden Frankrijk, maar het voelt alsof ik Nederland ben. Ik stoor me er best wel aan, maar probeer me er van af te sluiten. In de hoek van de camping heb ik een rustige plek. Hier lees ik mijn boek, Magnus van Arjan Lubach en geniet ik van de zonsondergang.

Later op de avond komt de man die ik gisteren op de camping sprak langs bij mijn tent, hij had me zien aankomen, zijn naam is JP.
Ik vermoed Igor hem ook getipt op deze camping, dus helemaal toevallig is het waarschijnlijk niet dat ik hem hier tref, het is leuk om hem weer te zien.

Het plan was om vandaag vroeg op te staan, mijn wekker is gezet op 6 uur zodat ik extra kilometers kan maken. Vannacht werd ik wakker gehouden door iets wat klonk als een hard terror feest maar dan bovenop een berg i.p.v in een bunker. Rond een uur of 3 slaap ik nog steeds niet en verzet ik mijn wekker alvast. Uiteindelijk ben ik om 9 uur vertrokken, met maar 2 uurtjes slaap.
Na 15 km, een klein uur fietsen, tref ik het eerste tentje waar ik een koffie kan scoren en bestel ik een stokbrood, die past precies tussen mijn stuur. Bij een supermarkt iets verderop haal ik een pak salami. Nog eens 10 km verder is een mooi plekje in de schaduw en aan het water. Hier eet ik mijn ontbijt. In Frankrijk is dit hoe mijn ontbijt er vaak uit ziet. Salami is goedkoop en bomvol calorieën en stokbroden zijn overal te krijgen, er zijn zelfs stokbrood automaten aan de kant van de weg.

Elk dorpje heeft een kerk en een Mairie (gemeentehuis), die worden gaande de afgelopen dagen steeds groter. Vandaag trof ik één waarvan het plein bomvol staat met beelden. Ik denk dat deze burgemeester een liefhebber is van kunst.

Om 1 uur, nèt voor dat de supermarkten op zondag sluiten heb ik nog wat energie voor de rest van de dag kunnen halen, die bestaat uit een zak Haribo, Cola, een zak noten, 2 bananen en een fles water.
De rest van de dag gaat me gemakkelijk af, grotendeels liep de route langs het water en was het dus vlak.
Het is weer een ontzettend warme dag, in de ochtend is het nog te doen, maar de middagzon is het zwaarst. Rond een uur of 2 besluit ik te stoppen, ik had gezien op de kaart dat hier een camping is met een zwembad.  Nadat ik mijn tent hier heb opgezet en mezelf heb opgefrist ga ik naar het campingrestaurant, daar zie ik JP zitten met een grote bier, wat een toeval! Ik loop naar de bar en bestel een halve liter en ga bij hem aan tafel zitten, het klikt en het is gezellig. Ik heb ontzettend dorst dus het bier gaat er hard in, als snel zitten we aan de tweede. JP stelt voor om wat te gaan eten in het dorpje, op Google vindt hij wat adresjes, maar het is nog vroeg en de vraag is of ze al geopend zijn.  In Frankrijk openen restaurants vaak tussen half 8 en 8.
Op Google Maps is te zien dat er in ieder geval één adres is dat open is; een Kebak zaak. Jp word hier overduidelijk enthousiast van en ik stiekem ook wel, een vette hap gaat er goed in na een dag inspanning.
We lopen samen richting het dorp, een paar honderd meter verderop. Alle restaurants blijken inderdaad dicht, maar de turk is gelukkig geopend. We krijgen een royaal bord, het smaakt super goed. We hebben leuke en interessante gesprekken, het is een gezellige avond.

Ik wil een foto maken om dit moment vast te leggen want het voelt wel bijzonder; we troffen elkaar vandaag voor de 3e keer, we hebben een gezamenlijk doel; Fietsen naar Zuid-frankrijk.. en dat schept vrij snel een band.

Eenmaal terug op camping, is het zwembad inmiddels gesloten, misschien maar beter want ik voel mij aardig aangeschoten.

Ik overweeg om hier nog een dagje langer te blijven om bij te slapen en het lichaam wat herstel te geven. Morgen lijkt het nóg heter te worden, om de hoek is een riviertje waar je kunt kajakken en zwemmen, wat mij wel trekt. Even aanzien hoe ik me morgen voel.

Ik heb inderdaad besloten om een dagje extra op de camping te verblijven, om wat rust te pakken en ook om de warmte te mijden, de temperaturen zijn dagelijks boven de 40 graden. Aan goede nachtrust ontbreekt het to de dag van vandaag, ik heb tot nu toe nog geen enkele nacht goed geslapen. De langste slaap tot dusver is niet meer dan 5 uur geweest, vaak nog een stuk minder. Deze nacht heb ik gelukkig wél goed geslapen en heb ik voortreffelijk kunnen uitslapen in de schaduw van de heggen naast mijn tent. Ondertussen is het rond het middaguur en ga ik het dorpje in voor een koffie, die vind ik bij een koffiebranderij. Ze hebben geen croissants, maar de eigenaar tipt me op de bakker iets verder op, ik haal daar een paar broodjes en kom terug bij het café. Het is een erg goeie koffie en ik heb een mooi uitzicht op de prachtige straatjes van dit dorp. Hierna loop ik nog even rond om de rest van het dorp te bekijken. Later op de dag ben ik wezen zwemmen in het riviertje.

Het dagje rusten heeft mij goed gedaan, ik voel mij uitgerust en heb weer goede slaap gehad.
Het is dit keer gelukt om vroeg op te staan, om 4 uur heb ik de tent al ingepakt. Met mijn hoofdlampje op loop ik naar het campingterras en maak ik een koffie, ik heb nog een paar croissantjes van de vorige dag.
Mijn vriendin Kim werkt sinds kort bij de bakker en moet om half 5 beginnen, ik weet dat ze ook op is en waarschijnlijk aan haar kopje thee zit. Ik bel kort even met haar en het is een fijn gevoel om zo samen de dag op te starten.

Om 5 uur vertrek ik. De eerste 70 km is rustig en goed te doen, mooie uitzichten en heb ik veel mooie (wilde)dieren gespot, zelfs een das. Op 70 km eet ik een flinke maaltijd en vul ik alle flessen wat bij, 3.2 liter in totaal. Inmiddels had ik al dik 4 liter gedronken, maar ik heb nog steeds een droge mond. Mijn Wahoo geeft aan dat het 43 graden is, door de harde (tegen)wind is het qua warmte gevoelsmatig beter te doen dan de afgelopen dagen.

Na dit gedeelte volgens er een aantal pittige en lange klimmen. De zon is ondertussen weer vol aanwezig en het klimwerk valt zwaar en begint er in te hakken. Ik zit er fysiek aardig doorheen, maar laat ondanks dat verschillende campings aan bij voorbij gaan; ik weet dat het klimwerk bijna voorbij is en daarna er een lang stuk met alleen maar afdalen wat mij minder moeite zal kosten, daar kijk ik naar uit. Inmiddels heb ik 140 km afgelegd, een mooie afstand. De afdaling komt uit bij de rivier de Ain. Hier heb ik een camping gevonden, de eigenaren spreken geen Engels, sommige Fransen lijken daar erg nerveus van te worden, het is lastig communiceren. Ik vraag voor 1 nacht met een kleine tent, hij vraagt om mijn pinpas en rekent mijn nacht af, ik weet dan niet hoeveel het kost.
Ik fiets de camping verder op om te zoeken naar een plek, maar het zint me niet echt, er is geen winkeltje of restaurant, het is lawaaierig en er is nauwelijks privacy. Na een lange en zware dag als vandaag heb ik zin in wat meer comfort. Ik kijk op mijn telefoon om te zien wat ik eigenlijk heb betaald, er is zojuist 35 euro afgeboekt.
De prijs is de druppel, ik besluit terug te gaan naar de receptie om mijn geld terug te vragen. Iets verder op is nog een camping, dit is ook de enige hier in de buurt. Veel beter blijkt deze camping uiteindelijk niet, het is er rommelig, vies en de kampeervelden zijn zonder bomen of omheining, weinig privacy.
Er is een restaurantje, maar het blijkt dat ik hier niets anders kan krijgen dan een ijsje, ik heb geen put meer om de 10 km naar de supermarkt te fietsen. Vandaag zal ik het moeten doen met het eten dat ik heb en dat is helaas niet veel: wat nootjes en een zakje gedroogd kant-en-klaar eten. Fysiek zit ik er door heen, ik ben moe en de tegenslagen vallen mij mentaal zwaar. Door mijn vermoeidheid weet ik het voor elkaar te krijgen om mijn eten te laten verbranden, het smaakt niet en ik besluit het beter is om ze weg te gooien.

Het gaat ondertussen steeds slechter met mij, ik heb veel te veel zon gekregen en heb waarschijnlijk een hongerklop. Ik voel mij leeg, mijn hart gaat enorm tekeer, mijn lichaam heeft het echt zwaar. Voor een paar uur lang is het enige wat ik kan doen op mijn rug liggen. Op mijn voorhoofd heb ik een natte washand gelegd om af te koelen. De plek waar ik lig is vrij in het openbaar. Omringt met mensen, maar toch kan zo’n moment erg eenzaam zijn, het voelt allemaal erg ongemakkelijk en ik krijg lichte paniekaanvallen.

Uiteindelijk keert de energie weer terug in mijn lichaam, ik haal voor de zekerheid toch nog eens al mijn tassen overhoop om te zien of er nog ergens iets te eten is en vind nog wat Haribo’s. Hierna ga ik slapen, ik kan niet wachten tot ik hier morgen weer weg kan gaan en kijk enorm uit naar mijn ontbijt de volgende dag. Achteraf gezien ben ik vandaag te ver over mijn grenzen heen gegaan. Morgen maar even rustig aan.

Iets minder hoge temperaturen vandaag, gelukkig! Toevallig fietste ik langs een restaurant in een dorpje waar ik vorig jaar op vakantie was, ik herinnerde mij ook nog de supermarkt in de buurt.
Hier heb ik mijn tassen vol gestopt met eten, op een bankje een royaal ontbijt gegeten bestaande uit een stokbrood met salami, chocolade croissantjes, een jus ‘d orange en een paar Nutella biscuits. Het maakt eigenlijk ook niet zoveel uit wat ik eet, wat kan eten enorm genieten zijn als je zo’n honger hebt.
Hierna heb ik koffie gedronken bij het restaurantje, ik denk aan de leuke herinneringen die ik heb van vorig jaar toen we op deze plek zaten.

De rest van de dag is eigenlijk vrij saai, misschien ook omdat ik na de tegenslag van gisteren er even niet zoveel zin meer heb. Het waait ook nog eens hard en het is een strijd met de tegenwind.

Op de camping word ik ontvangen door een hele aardige Franse vrouw die goed Engels spreekt, het is een ruime camping met een groot veld waar alle tenten in een kring om een cirkel van stenen staan. ‘S avond ga ik royaal uit eten in het stadje verder op.

Het eerste deel gaat door een mooi bos, ik zie een mooie stapel boomstammen waar ik een paar foto’s van mijn fiets schiet. Als ik weg wil fietsen blijkt mijn band plat te zijn, er zit een houtsplinter in. Het plakken er van kostte me meer moeite dan het fietsen vandaag.

De klimmetjes worden iedere dag iets hoger, ik merk desondanks dat het me steeds gemakkelijker af gaat. Waar ik eerst bij de echt steile stukken soms nog pushen met de fiets, fiets ik nu alles naar boven.
Mijn rechterknie is altijd een zwaktepunt geweest bij het klimmen, ik voelde vorige week een lichte steek opkomen, maar die is inmiddels volledig weg. Dit voelt als een overwinning en ik hoop ook dat hij zich de rest van de tocht ook rustig houdt.

Redelijk vroeg kom ik aan op de camping, zo kan ik mij mooi voorbereiden op iets langere rit morgen.
Een supermarkt zit vlak tegenover de camping, even wat ‘luxer’ koken vanavond; ik haal een paar vleesspiesjes, aardappelblokjes en een koud blik bier.

Vannacht heb ik alweer slecht geslapen. De lange rit die ik me voor vandaag had voorstel zit er daarom denk ik niet in want ik ben pas laat vertrokken, ik baal er van dat ik zo vaak slecht slaap en ben teleurgesteld.
Inmiddels heb ik een aantal dagen de Groene Wegen route gefietst, ik merk dat de laatste dagen mijn mood  minder is dan in de eerst week. Ik denk voor me zelf na hoe dit kan en wat ik hieraan zou kunnen doen.

De omgeving is prachtig, maar de route gaat voornamelijk over asfalt wegen, dit word wat saai en ik wil meer avontuur en iets dieper de natuur in.
Mijn besluit is dat ik vanaf Romans-sur-Isere – dat is over zo’n 50 km – over ga op een andere route. Deze gaat vaak over onverharde wegen, mijd toeristische plekken en meer door de natuur. Het is de European Divide Trail, een route van 7600 KM die loop vanaf de Noordkaap tot het meest zuid-westelijk deel van Portugal.
Als ik in Romans-Sur-Isere aankom zie ik precies op het punt waar mijn route zal afbuigen JP staan, we mogen dan dezelfde route fietsen, maar het is wel toevallig dat ik hem voor de vijfde keer tref.

De rest van de route leidt mij vandaag door prachtige bospaadjes.

Ik ben na de gebeurtenis van eergisteren iets voorzichtiger met de warmte en besluit om niet te lang door te fietsen.
Om de warmte te mijden zal ik echt vroeger moeten opstaan.

Vandaag de dag gestart met een flinke klim en een daarop volgende behoorlijk ruige afdaling, dit is wel even wat anders dan de afgelopen dagen, ik voel het in mijn armen.

Hieronder een korte video van de klim en afdaling van vandaag.

Verder super vette uitzichten en veel uitdagende paadjes.

Vaak loopt de route in de buurt van gewone fietspaden, maar dan over single tracks.

Het wat grovere fiets werk is echt kicken en geeft mij nieuwe energie. Vandaag slaap ik voor het eerst in een echt bed, ik hoop zo even wat bij te kunnen slapen. Sinds dag 1 slaap ik slecht en dat begin ik te merken.

Hier zijn denk ik meerdere redenen voor te noemen. Een daarvan is dat de campings die ik tot nu toe heb getroffen vaak rumoerig zijn. Zo was er vannacht op de camping weer een karaoke feest, mijn oordoppen filteren niet genoeg geluid weg.
Doordat ik vaak té laat in de ochtend vertrek fiets ik ook tot vrij laat door omdat ik toch graag rond de 100 km per dag wil uit komen, het tot laat door fietsen is niet bevorderlijk voor de slaap.
Een andere reden is ook dat het slapen in de tent, en deze manier van leven wennen is.

Om 1 uur in de middag kom ik aan in mijn hotel kamer. Na mijn middagdutje ga ik op zoek naar betere oordoppen, dat is tenminste iets waaraan ik iets kan doen.

Als ik terugblik op de afgelopen week dan was het een hele andere week dan de eerste week, deze week was een stuk zwaarder en met meer tegenslagen. Maar ook dat hoort er bij.

Het was mooi om de ontwikkeling te ervaren die je doormaakt naarmate je meer zuidelijk gaat. In het noordelijk deel van Frankrijk waren de dorpen vaak vrij somber, veel zijn half leeg en er is een gebrek aan faciliteiten. Aan het einde van de week was dit heel anders, het is een stuk levendiger. De dorpen worden steeds groter en zijn vaak leuk versierd met vlaggetjes en bloemen.

Ik heb zo’n 10 dagen de Groene Wegen route gefietst, ik kijk positief terug om deze keuze omdat ik hierdoor in korte tijd veel mensen heb ontmoet. Het is tijd geworden voor een iets andere richting en ik kijk uit naar de etappes van de European Divide Trail de komende week.