Het is een warme dag, we hebben een rustdag gepland. Op de camping is een zwembad waar we lekker kunnen zwemmen en onze boekjes lezen.

Om 7 uur zitten we bij de bakker voor een uitgebreid ontbijt, het wordt een hele warme dag en zo zijn we de ergste hitte voor. We fietsen verder via de Vennbahn. Bij Café Istanbul hebben we een dorüm als lunch.

Vanaf de middag is het een erg warme rit, we stoppen af en toe in de schaduw.
Het laatste gedeelte van de Vennbahn route hebben we ondertussen uitgefietst. We komen (alweer toevallig) terecht op een andere bekende route: ‘de Groene Weg naar de Middellandse Zee‘.
Dit is een route die ik vorig jaar voor een deel heb gefietst. Ik twijfel of ik het hetzelfde stuk nog een keer wil gaan fietsen maar het is ook wel grappig om er nu met Kim nu langs te gaan en herinneringen terug te halen.

Later op de middag slaat het weer om, er is een flinke bui en storm op komst. Het is te heftig om door te blijven fietsen, we schuilen in een bushokje van de windstoten en de regen. We weten dan nog niet zo goed hoelang de bui zal gaan duren, volgens buienradar zeker een paar uur. Uiteindelijk hebben we een klein uur staan schuilen.

We verblijven op een camping waar ik vorig jaar ook heb gekampeerd. Het is de duurste camping tot nu toe; boven de 30 euro, maar het heeft wel relaxte voorzieningen om lekker te kunnen ontspannen. Op de camping is een restaurant waar we uit eten. En er is een woonkamer waar we vanaf een bank televisie kunnen kijken, we streamen een aantal aflevering van Project Kamp via YouTube.

Ik heb slecht geslapen en een kater gevoel, en dat terwijl we gister bij het eten maar twee biertjes hebben gedronken. We vertrekken om half 11 en fietsen nog een klein stukje van de groene weg route tot we in Luxemburg stad aankomen. Een mooie stad, hier lunchen we.

We treffen twee sportieve bikepackers, een Zwitser en een Nederlander die de omgekeerde richting blijken fietsen; van Basel naar Nederland. Ze hebben nauwelijks spullen mee, iets té weinig geven ze toe.
We hebben al wel andere fietsers getroffen, maar vaak zijn die een stuk ouder, het is altijd inspirerend om andere jonge fietsers tegen te komen.

Mijn fiets heeft gister tijdens de storm een flinke smak gekregen en de UV filter van mijn Sony camera is daardoor gebroken. Op dit moment had ik dit nog niet door, maar Kim ziet vanaf de brug de barsten op de lens zitten. Op bovenstaande foto is dit als een kleine waas te zien.

Vanaf Luxemburg gaan we iets oostelijker verder, via Duitsland richting het zuiden. Kim heeft twee sterke koffies op en is niet meer de stoppen. Omdat er meestal iets verschil zitten tussen onze energie niveaus is dit voor mij wel fijn, vandaag kunnen we lekker lang doortrappen en wat kilometers maken.

Bij een van de klimmetjes hebben we een constante stroom van water die van ergens hoog lijkt te komen, later veranderd dit in een soort van kleiachtige drek die spiegelglad blijkt zijn. Ik ga al slippend met mijn achterwiel naar boven, Kim vind het iets te riskant en gaat al duwend met haar fiets naar boven.

Om half 9 komen we aan op een camping, er is niemand meer bij de receptie. We willen naar het toilet, maar daarvoor blijk je een sleutel nodig te hebben. Onhandig, we zouden onze tent ergens kunnen plaatsen, maar dan hebben we dus geen toegang tot de voorzieningen.
In de buurt zijn er verder geen andere campings te vinden, we fietsen nog even door naar Saarlouis en verblijven in een hotel.

Het is een sfeervol stadje met veel gezellig gevulde restaurants en bars, om 10 uur is de enige optie voor eten een Turk (alweer haha). We hebben giga honger en bestellen meerdere porties om te delen.

We hebben vandaag aardig doorgetrapt en mijn lichaam heeft moeite met kalmeren. Ik ben om 3 uur s’nachts nog klaarwakker en nog vol energie van de adrenaline, dat wordt een nacht met weinig slaap.

In de stad zit een camera winkel, hier willen we morgen langs gaan. Ook op de lens zelf blijken krassen te zitten, hopelijk kunnen ze die voor ons schoonmaken.

Wakker worden gaat wat lastig.
We halen onze fietsen weer op uit de hotelberging waar we ze veilig konden stallen.

We genieten van een vers ontbijt bij de bakker. Het landschap wordt steeds mooier.

Hierna gaan we door naar de camera winkel, ze denken dat behalve de krassen op de lens er ook binnen in de camera iets kapot is, er komt een rammelend geluid uit de camera. Ze kunnen ons helaas niet verder helpen.

Rond 12 uur vertrekken we en fietsen zo’n 15 kilometer tot vlak voor Saarbrücken, waar we langs een oude staalfabriek komen. Deze is niet meer in gebruik maar is een beschermd monument die nu open is voor het publiek. Het complex is enorm; ruim 600.000 m² en kilometers lang. We maken een lange wandeling door de werkplaatsen en langs de oude ovens, het is erg indrukwekkend en we kijken onze ogen uit.

Bouten groter dan de lengte van onze armen.

Ook is er een kunst expositie gaande waar we een paar mooie korte films bekijken.
Het is fijn dat we gedurende het warmste deel van de dag even verkoeling hebben in de binnenruimtes.

Na een flinke tijd, fietsen we rond 4 uur weer verder en maken we nog zo’n 70 kilometer.

We komen aan op de camping waar de eigenaar een lange monoloog start en de regels uitlegt van wat er wel en vooral niet mag op de camping. We krijgen het er een beetje benauwd van.

We zijn van plan om zelf te gaan koken, we hebben eigenlijk geen andere keuze want er is niets in de buurt. Het weer is dreigend. Ik start met het koken van rijst onder een afdakje bij het toiletgebouw. Erg fris is het er niet en als er even later een man langs komt om zijn chemisch toilet te legen besluit ik dat het misschien beter is om ergens anders te gaan zitten. Nadat de ergste bui voorbij is verplaatsen we naar een nat picknick bankje.

We beginnen met eten, erg relaxed is het niet want de lucht ziet er uit alsof het elk moment weer kan beginnen met regenen. En dat gebeurt, we pakken zo snel mogelijk onze spullen in en maken een sprint naar onze tent 200 meter verderop. In onze tent eten we de rest van het eten.

Al snel blijkt dat onze tent hartstikke lek is, het water stroomt vrij rap via de bovenkant binnen. Het was ons al opgevallen dat de lijm bij de naainaden waren losgebrokkeld; de velle zon vorig jaar in Portugal is niet zo goed geweest voor deze tent. Dit is de eerste echte test, door handdoeken tussen de binnenste en buitenste tent te leggen weten we te voorkomen dat het al te nat wordt binnen. Het hoort er bij en maakt het wel lekker avontuurlijk.

Een mooie dag voor een flink stuk fietsen.

We verblijven in Straatsburg, in een hotel.  In de avond maken we een wandeling door de stad, het is ontzettend sfeervol en heeft mooie oude gebouwtjes. Omdat het op de grens van Duitsland ligt zijn er veel Duitse invloeden te zien in deze Franse stad.
Het is zo leuk dat we besluiten om nog een extra nacht bij te boeken.

We hebben lekker uitgeslapen en halen croissants en een belegd stokbroodje bij de bakker om de hoek.
We hebben rondgelopen in de stad en zijn op zoek gegaan naar een hip café voor de perfecte koffie, en dat is erg geslaagd.

Bij de kathedraal beginnen we na te denken over de terugweg, het is donderdag en maandag moet Kim weer werken. We zoeken op onze telefoons naar manieren; de trein, bus of fietstransport services, maar het blijkt een stuk ingewikkelder te zijn dan we hadden verwacht. Volgens de app zijn alle treinen waar fietsen op mogen volgeboekt.
We bellen de D-Bahn, waar we een uur in de wachtrij staan voordat we aan de beurt zijn. De dame aan de lijn is erg onvriendelijk en ongeduldig en hangt de telefoon er uiteindelijk gewoon op, heel raar. We besluiten om naar het treinstation in Straatsburg te gaan voor hulp. Daar blijken ze ons alleen te kunnen helpen voor de treinen binnen Frankrijk, maar niet voor de lijnen daarbuiten. Daar schieten we niet zoveel mee op want onze terugreis zal voor het grootste deel door Duitsland gaan. We besluiten om een gokje te nemen en morgen door te fietsen naar Freiburg, in de hoop dat de receptie op het station ons daar wel verder kan helpen.

Daarmee komt ons plan om naar Basel door te fietsen waarschijnlijk te vervallen want dit word vrij krap qua planning.

Het geregel heeft uiteindelijk een groot deel van onze dag ingenomen.

We zijn toe aan ontspanning en gaan eten bij een mediterraans restaurant. Ik ben op zoek gegaan naar een leuke plek om daarna een drankje te gaan doen. Het is een originele en artistieke bar waar we cocktails en biertjes drinken. Het is een gezellige avond en we zitten er tot middernacht.

Tot nu toe heb ik vooral veel van het Franse platteland ervaren. De afgelopen dagen hebben we een kant van Frankrijk gezien die ik nog niet eerder zo gezien heb; er zijn veel jonge mensen, hippe eetgelegenheden en gezelligheid. Leuk!

Na een korte nacht worden we met hoofdpijn wakker. We hebben een duidelijk doel; we moeten naar Freiburg fietsen om onze terugreis te regelen. Om 8 uur vertrekken we. De eerste 50 kilometer hebben we voor 12 uur al gedaan, het gaat erg vlot.

Dan gaan we lunchen en neem ik een tweede koffie. Ondertussen is het een stuk warmer geworden, ik heb moeite met de hitte en het fietsen word steeds iets zwaarder. Die tweede koffie is iets te veel voor me geweest en brand me op, mijn lichaam krijgt het moeilijk met de warmte en ik ben nog brak van gisteravond.

We nemen veel pauzes in de schaduw, en zoeken verkoeling in de vorm van ijsjes en drinken cola voor extra suiker. Uiteindelijk komen we aan op het station in Freiburg. Na 2 uur wachten in de rij van de International Ticket Desk zijn we aan de beurt. De receptionist is weinig hoopvol; alles is inderdaad volgeboekt. Maar er is kennelijk nog een mogelijkheid, en dat is reizen met regionale treinen. Dat betekent een lange reis met langzame treinen en acht keer overstappen. We zijn opgelucht dat we iets hebben kunnen regelen, en het is ook nog eens spotgoedkoop.

Hierna fietsen we naar de camping een paar kilometer verderop, het is een hippe camping met leuke mensen. Met onze laatste energie wandelen we om 8 uur, ja alweer vrij laat, naar het centrum om te gaan eten.
Na het eten zijn we bomvol en lopen we met moeite terug, we vallen rond 11 uur in slaap en zijn voorbereid op de lange reis die ons morgen te wachten staat; om 5 uur moeten we er uit.

We staan om 5 uur op, en zijn binnen een half uur ingepakt en vertrokken. Gister avond hebben we het meeste inpakwerk al voorbereid. De overstap tijden hebben we op papier. De tijd tussen sommige overstappen is klein, en dat kan spannend zijn als we moeten wisselen van perrons. In de liften op de stations is vaak maar plek voor één fiets en voor twee keer op en neer is niet bij elke overstap genoeg tijd. Dat betekent voor mij veel trapjes op en neer met de fiets, gelukkig heb ik dit al vaak gedaan en is dit voor mij niet zo’n probleem. Kim pakt zo veel mogelijk de lift.

Uiteindelijk valt het allemaal heel erg mee; we hebben alle overstappingen gehaald behalve één, en ook al was het druk (er waren veel reizigers met fietsen) was het gemakkelijk om onze fietsen op de trein te zetten. We konden bijna altijd in de buurt van de fietsen zitten en dat is wel zo fijn.

Nog redelijk op tijd komen we om 8 uur s’avonds aan in Haren, vermoeid van de lange reis.

We kijken terug op een erg leuke fietsvakantie samen. De dagen zijn voorbij gevlogen, elke dag bracht nieuwe verrassingen en avonturen met zich mee. Open landschappen en stille dorpjes, glooiende heuvels en onbekende steden, we hebben veel gezien en enorm genoten.

We kijken uit naar ons volgende fietsavontuur. We hebben geleerd dat we in het vervolg echt vaker vroeger moeten opstaan om de dag optimaal te kunnen benutten. Iets meer tijd er voor uit trekken om ook gemakkelijker vaker een dag op eenzelfde plek te kunnen blijven.

Hiermee sluit ik dit hoofdstuk van onze reis af.  We hopen dat onze reis je heeft geïnspireerd om ook je fiets te pakken en de wereld te ontdekken. Dus, tot de volgende keer!