Rond 1 uur vertrekken we vanuit Haren. We zijn laat vertrokken omdat we nog het laatste inpak werk moeten doen, Kim heeft tot gisteren gewerkt en we hebben nog nauwelijks tijd gehad om samen even rustig te kijken naar de spullen die we meenemen. Er zijn 2 compacte plastic mokken die we altijd meenemen maar niet kunnen vinden, we besluiten om langs de Kampeerhal in Roden te fietsen om een nieuw setje te kopen.
Na deze knik in de route touren we verder richting het zuiden. Onder het motto ‘het maakt niet meer uit wat je eet want we verbranden toch alles’, eten we een patatje in Smilde.

Rond 6 uur vinden we het leuk geweest en zoeken we naar een camping in de buurt, in Dwingeloo is aan de rand van een bos een fijne natuurcamping: Camping Torentjeshoek. We hebben alle ruimte en staan onder de dennenbomen. Ik zit in mijn stoeltje een boekje te lezen en als ik even niet beweeg en omkijk, zie ik allemaal konijntjes rond huppelen bij onze tent. We hebben pasta gekookt en liggen vrij snel daarna op bed, maar het was ook alweer half 11. Vanaf morgen gaan we de dagen vroeger starten zodat we eerder kunnen eindigen.

Om half 11 vertrekken we. We waren liever iets eerder vertrokken, maar onze vakantie is net begonnen en het is nog even inkomen. Ook aan alle rituelen die gedaan moeten worden zoals het inpakken van onze spullen.

De eerste 40km fietsen we langs een vrij saai stuk langs een snelle weg. Er staat een harde wind. Het is vermoeiend, de weg en wind zijn luid aan de oren. In Meppel hebben we een lekkere koffie met gebak gescoord. Lunch op een picnic tafel voelde als lunch in een orkaan, de wind was erg stevig. We besluiten om een stuk af te wijken van onze route, zodat we met de wind mee kunnen fietsen. Het gaat een stuk gemakkelijker zo en we krijgen zin in om lekker veel kilometers te trappen. We fietsen 97 km tot we in Laren aankomen bij een camping: Camping de Vrolijk. Het is een camping die we via natuurkampeertereinen.nl hebben gevonden.
We zetten de tent op, op een paar enkele pensionado’s in een camper na zijn we vrijwel de enige kampeerders.

Het is vrij laat als we zijn uitgepakt, nadat we hebben gedoucht fietsen we om kwart voor 8 richting het centrum van Laren. Het is zo’n 3km fietsen, er zijn een paar restaurantjes. Gelukkig kunnen we nog net voor 8 uur eten bestellen, we gaan buiten zitten op het terras. Het eten is goed en er hangt een gezellige sfeer. Een lekkere Schnitzel en onze eerst pot bier, we proosten op onze vakantie en kijken terug op een geslaagde dag. We hebben zin in de komende weken!

Het fietsen is wel even inkomen, onze benen zijn na vandaag erg moe. Om half 10 gaan we slapen.

De wekker staat om half 8, het is moeizaam wakker worden. Ik heb een brak gevoel van fysieke vermoeidheid.
Het is al vrij snel duidelijk dat Kim er nog helemaal niet aan toe is om er uit te komen dus ik snooze een paar keer door. Dan iets na 8 uur start ik met inpakken. Kim gaat ondertussen douchen om wakker te worden en als ze terugkomt, heb ik het grootste deel van de bepakking al ingepakt.

Dit ochtend ritueel bestaat uit het leeg laten lopen van de slaapmatjes en de kussens, het oprollen hiervan en het stoppen in de kleine zakjes. Het proppen van de slaapzakken in onze tassen, demonteren en opvouwen van de tent, het inpakken van de stoeltjes en de andere kleine spullen die verspreid zijn in en rond de tent zoals bijvoorbeeld lampjes en kookspullen.

Het is gelukt om relatief vroeg te vertrekken. Om kwart over 9 zitten we op de fiets. We gaan als eerste langs een bakker, tegenover het restaurantje waar we gister waren zagen we een bord ‘bakker van 2022’. We zijn benieuwd. Op een bankje voor de bakkerij drinken we een kop koffie en een aantal verse broodjes. De broodjes zijn niet die van een standaard bakker en hebben een uniek en lekkere smaak. Een fijne start van de dag, het is gezellig en ik drink nog een tweede koffie.

We vertrekken iets na 10 uur bij de bakker, ik weet niet zo goed waarnaar toe, maar kennelijk heeft Kim ons naar de supermarkt 500m verderop genavigeerd omdat ze moet plassen. Ik voel de sterke koffie in mijn lichaam en iets wat ongeduldig sta ik te wachten bij mijn fiets. Ik kan niet wachten om te gaan bewegen. Iets heeft mij getriggerd om mijn bandendruk te controleren, en ja hoor, mijn voorband is lek. Met trillende koffie handjes verwissel ik de band.

Om 11 uur zit de band er op, we zijn nog steeds in Laren en nu vertrekken we écht. We trappen een paar uur flink door, en dat met een keiharde tegenwind. Het is windkracht 4. Na zo’n 40 km komen we aan in Doetinchem.

Ik ben er vanochtend achter gekomen dat ik mijn schildkliertabletten ben vergeten, bij de apotheek halen we nieuwe. Hierna eten we een late lunch bij restaurant de Beren. De bediening is niet heel snel, ze zijn met zijn tweeën op een behoorlijk gevuld terras. Gelukkig hebben we vakantie en hebben we alle tijd. We zitten er bijna 2 uur en rond half 4 fietsen we verder. We navigeren ons richting Venlo, dan zie ik ineens een bekend stuk, hier heb ik vorig jaar langs gefietst! Dat is toevallig. Ik zoek ondertussen uit waar ik toen heb geslapen. Als ik de foto’s terug kijk van de camping word ik enthousiast; dit was een leuke camping met een goeie herinnering: Camping Landgoed Geisteren, aan de Maas rivier. Het is nog wel zo’n 45 km, op dit tijdstip een aardig stuk, maar gelukkig is Kim door mijn enthousiasme ook gemotiveerd om door te gaan. We komen er rond 8 uur aan. Bij de Jumbo hebben we net boodschappen gedaan, we koken een gezonde maaltijd, met veel groenten, rijst en kip.

Na het eten maken we een wandeling, ik vertel Kim over mijn belevenissen op deze camping tijdens mijn bikepacking trip vorig jaar. Hier ontmoette ik de eerste fietsers, die ik in de weken daarna (toevallig) nog vaker trof. Dit keer zijn we de enige kampeerders op het tentenveld.

We starten de dag met een verse zelfgemalen koffie, we hebben een bonenmaler en filters mee, en een pot knakworstjes. Een goede combinatie.
Kim blijkt een lekke band te hebben, zij plakt haar band en ik in de tussentijd de reserve band die ik gister heb omgewisseld. We kunnen gebruik maken van de wastafels op de camping en hebben het vrij snel gefixt.

Er staat nog steeds een sterkte wind, windkracht 4 en dat maakt het fietsen vrij zwaar.
Na een paar stevige klimmen hebben we rond de middag een koffie en taart in een Wieler café.
Hier zoek ik op mijn telefoon naar een camping.

We fietsen tot in Limburg, vlak bij de grens met Duitsland is een natuurkampeerterrein: Camping de Diergaard. We worden ontvangen door een stel leuke en kunstzinnige mensen. Het terrein ziet er erg autonoom uit en er hangt een leuke sfeer. Er zijn loslopende kippen en een veldje met schapen en paarden.
Op loopafstand is in Duitsland een klein dorpje, we weten niet of we daar iets kunnen vinden om te eten, maar besluiten er heen te wandelen. Er blijkt één tentje open te zijn, een donor kebab zaak, het zit er bomvol en we wachten buiten tot ze een plekje voor ons hebben. Ik bestel een mega-kebab en mega is hij zeker. Geen ordinaire hap – hij zit vol met salade.

Vanochtend is het ergste van storm Poly over ons heen gewaaid. Opnieuw een dag met veel wind, in het noorden van Nederland is het vandaag zelfs code rood. We hebben te maken met windkracht 6 tegen, en er liggen veel takken op de weg. Het is zwaar fietsen, de zoveelste dag fietsen tegen de wind in. We zijn in Limburg en hebben ook te maken met de eerste hoogtemeters, deze combinatie is vandaag voor Kim iets te vermoeiend. We besluiten een groot deel van de bepakking van Kim naar mijn fiets over te zetten, dit maakt een groot verschil en gaan we een stuk gemakkelijker verder.
Op deze behoorlijk stormachtige dag weten we toch nog bijna 50 km te fietsen. We komen aan in Mechelen, hier hebben we een hotel geboekt, maar bij aankomst blijkt deze geen kamers meer hebben.
Gelukkig is er iets verder op een camping.

Vandaag arriveren we vrij vroeg op onze bestemming. Rond etenstijd maken we wandeling richting het dorp. We eten bij een pizzeria. Op de terugweg passen we een gezellige kroeg, hier genieten we van een paar biertjes – Heuvelkes van de lokale bierbrouwerij; een bier die het beste smaakt nadat je de Limburgse heuvels hebt beklommen.
Tegen middernacht hebben we aardig wat biertjes op. Ondanks dat we vermoeiende benen hebben ben ik nog vol met enthousiasme en energie. Met Kim op mijn rug lopen we lachend en met veel plezier onze weg terug naar de camping.

We slapen uit tot 10 uur, ik voel de biertjes van de avond. Toevallig is een vriend van mij, Keith, op vakantie in Hoog Vaals. Dat is in de buurt en we spreken af bij het resort waar hij met zijn vriend verblijft, het is vanaf hier een half uurtje fietsen. Samen met Keith en Ilham genieten we van een drankje en klein hapje op het terras van het Landal restaurant. Het is fijn om hun weer te zien.

Na 2 uurtjes op het terras fietsen we verder naar Aken, hier eten we een hele goede lunch. Aken blijkt een hippe stad te zijn, we lopen er rond en doen wat inkopen bij een outdoor winkel.

Vanaf Aken volgen we de Vennbahn, een route waar ik vorig jaar veel mensen over gehoord heb. Dit is een oude spoorlijn dus steile klimmen blijven ons bespaard. Vandaag is de wind een stuk rustiger, het weer is aangenaam, we rijden door prachtig gebied; het is een soepele rit.

Na ongeveer 50 km fietsen komen we rond 7 uur aan bij een camping. Kim heeft wat last van haar hiel en we willen het niet forceren. Op zo’n 3 km wandelen zijn een paar restaurants. Nadat we het eten op hebben blijkt dat we hier niet kunnen pinnen. Daarom wandelen we nog een kilometer verder naar de dichtstbijzijnde bank. Het is een flinke wandeling, maar het lijkt Kim’s hiel goed te doen.

De eerste douche die ik probeer werkt nog met Duitse Mark centen, en die hebben we nou net niet bij ons. De tweede douche spuugt de 20 eurocent muntjes er weer net zo hard uit. Na een koude douche vertrekken we om 7 uur vanaf de camping.

Het is een warme rit. Tegen 1 uur hebben we al 60 km afgelegd en stoppen we voor de lunch. We realiseren ons dat we eigenlijk iets te weinig gegeten hebben voor deze lange ochtendrit. Bij een lokale bakkerij genieten we van een uitgebreide maaltijd en nemen we twee kopjes koffie. Hierna beland ik in een flinke lunch dip, maar na een iets langere rustpauze weet ik mezelf te herpakken. Daarna rijden we langs de Vennbahn Luxembourg in.

We komen rond 6 uur aan op de camping in Trois-Vierges in Luxembourg. Dit keer verblijven we niet op een natuurcamping maar zo’n camping waar alles keurig recht is uitgelijnd, die voornamelijk bezet blijkt te zijn door Nederlanders. Vanuit hun kampeerstoel observeren onze overburen zonder enige gêne hoe wij de tent opzetten. We voelen ons ongemakkelijk door het constante gestaar en besluiten om iets verderop te gaan koken, waar we tenminste wat privacy hebben.

De camping heeft een zwembad, het lijkt ons een perfecte plek om een rustdag te gaan nemen. We verhuizen daarvoor wel naar een andere plek op de camping, waar we minder last hebben van de starende Nederlanders.

Vandaag hebben we alle bijna talen gehoord; ons lunch was in België en daar spraken ze Duits en Frans. In het stadje waar we camperen vandaag horen we veel Frans en Portugees. Ons boodschappen doen we in een Portugese supermarkt en we spotten zelfs twee Portugese cafés. We wisten dit niet maar zo’n 16% van de bevolking is Portugees.

Het resterende stuk over de Vennbahn is nog zo’n 120km. Misschien lukt het ons om morgen een iets grotere afstand af te leggen.